Sebk-i Hindi; Hint üslubu ya da Hint tarzı anlamına gelen ” Sebk-i Hindi” Eski Türk Edebiyatı şairlerinin , ,İranlı şairlerden etkilenilmesiyle ortaya çıkmıştır.
SEBK-İ HİNDİ’NİN ÖZELLİKLERİ
- Şiirde anlatım ikinci plana düşmüş anlam güzelliği önem kazanmıştır.
- İnsanın hayal dünyasının önem kazanması, şiirin güç anlaşılmasına yol açmıştır.
- Mübalağa sanatı bu şiir tarzında önemli bir yer tutmaktadır.
- Şiirde, şairlerin işledikleri ana konular; insan ruhunun çektiği acılar ve ızdıraplar.
- Şiirde tasavvufa yer verilmiştir.
- Şiirde, mübalağa ile birlikte tezat sanatıda çok kullanılmıştır.
- Şiirde daha önce kullanılmamış yeni mazmunlara yer verilmiştir.
- Üslüpta özlü anlatımlara yer verilmiş, kinaye, telmih, mürsel mecaz vb. gibi sanatlar kullanılmıştır.
- Bu üslupla yazılan şiirlerin dilinde tamlamaların özellikle zincirleme tamlamaların çokluğu dikkat çekmiştir.
- Şiirlerin Üslubunda yeni(nadir kullanılan) kelimeler seçilmiştir.
Sebk-i Hindi’nin Oluşturucuları arasında Urfi-i Şİrazi, Talib-i Amuli, Kelim-i Kuşani, Saib-i Tebrizi, Feyz-i Hindi, Şevket-i Buhari’dir.
17. yüzyılda Eski Türk Edebiyatı Temsilcileri; Na’ili, Neşati, İsmeti, Cevri, Şehri, Fehmi’dir.
Nef’i ve Nabi’ de de “Sebk-i Hindi” nin bazı özellikleri görülür;
- Nef’i’nin şiirlerinde Sebk-i Hindi; zincirleme tamlama, soyut kelime kullanımı ile ortaya çıkan hayale ve mübalağaya önem verme, şiirde mükemmellik arayışı kendini gösterir.
- Nabi de ise; anlatımda soyut kelime kullanımı, alışılmamış kelime kullanımı ve zincirleme tamlama kullanımı nedeniyle ortaya çıkan külfetli şiir dili anlamda tezata ve örneklemeye ağırlıklı olarak yer verme gibi özellikler kendini gösterir.
